برپایی بیش از ۱۷۰ موکب در اطراف حرم امام رضا (ع) برای خدمت به زائران دهه آخر ماه صفر + فیلم توصیه‌های پزشکی برای پیاده‌روی اربعین + فیلم خنثی‌سازی توطئه داعش برای هدف قرار دادن زائران اربعین تردد یک‌میلیون و ۳۴۱ هزار نفر از مرز مهران (۱۷ مرداد ۱۴۰۴) یازده سال خدمت مشهدی‌ها به زائران در کربلا | موکب امام رضا(ع) روزانه میزبان ۵ هزار زائر اربعین حسینی است + فیلم ثبت‌نام ۲ میلیون و ۸۵۰ هزار نفر در سامانه سماح (۱۶ مرداد ۱۴۰۴) نرخ و ساعت حرکت اتوبوس‌ها از کربلا به شهر‌های زیارتی دیگر عراق + جزئیات و عکس (۱۶ مرداد ۱۴۰۴) یادی از نخستین امام‌جمعه مشهد پس از انقلاب اسلامی ثبت یک میلیون و ۱۸۰ هزار تردد در مرز مهران تا کنون (۱۶ مرداد ۱۴۰۴) اعلام برنامه‌های سالروز ورود آزادگان به کشور، در استان خراسان رضوی (۲۶ مرداد ۱۴۰۴) مشهد، بزرگ‌ترین شهر وقفی جهان اسلام | برخورد قاطع با تصرفات موقوفات و تسهیلات ویژه برای ساکنان بافت‌های فرسوده + فیلم خطر افراطی‌گری را جدی بگیریم | گفت‌و‌گو با عضو مجلس خبرگان رهبری درباره مسئله وحدت شیعه و سنی ثبت‌نام ۲ میلیون و ۷۰۰ زائر اربعین در سامانه سماح | یک میلیون و ۷۰۰ هزار زائر وارد عراق شدند (۱۵ مرداد ۱۴۰۴) بزرگ‌ترین عملیات تغذیه و اسکان خراسان رضوی برای زائران اربعین ۱۴۰۴ جهش ۶۲ درصدی مشارکت خراسان رضوی در بازسازی عتبات عالیات | بهره‌برداری از صحن عقیله بنی‌هاشم(س) در کربلا تا ۲ سال آینده سند کربلا روایت توست عالم مردم‌دار | یادی از آیت‌ا... محمدهادی میلانی، مرجع فقید، هم‌زمان با سالروز درگذشتش از نجف تا کربلا، دل‌هایی که راه می‌روند بیش از ۲.۶ میلیون نفر در سامانه سماح ثبت نام کردند (۱۴ مرداد ۱۴۰۴) تولیت آستان قدس رضوی: هیچ‌کس حق ندارد اتحاد ملت در برابر دشمن را بهم بزند| انسجام ملی، آینده ایران را رقم خواهد زد!
سرخط خبرها

جوانان بنی هاشم بیایید

  • کد خبر: ۲۳۸۲۵۰
  • ۱۹ تير ۱۴۰۳ - ۱۴:۲۹
جوانان بنی هاشم بیایید
روایتی درباره شهیدِ بی سر، مدافع حرم سیدمهدی جودی ثانی که در بیستم تیر سال ۱۳۹۶ در منطقه حلب سوریه به شهادت رسید.

به گزارش شهرآرانیوز؛ این، روایتی درباره شهیدِ بی سر، مدافع حرم سیدمهدی جودی ثانی که در بیستم تیر سال ۱۳۹۶ در منطقه حلب سوریه به شهادت رسید.

یکم/ باران تیرماه

«من، سیدمهدی جودی ثانی می‌روم سوریه! این قدر می‌روم و می‌آیم تا شهید شوم.» بعد دستش را می‌آورد جلو دوربین و به مادرش که گوشی را سفت توی دست هایش گرفته می‌گوید: قطع کن! قطع کن! مادر، نشسته کنج خلوت و آرام خانه و دارد برای نمی‌دانم چندمین بار به این فیلم نگاه می‌کند. یک دستش به گوشی است، دست دیگرش دارد دانه‌های تسبیح را رد می‌کند. نمی‌داند دور چندم است. اصلا نمی‌فهمد چه ذکری دارد زمزمه می‌کند. فقط می‌داند ترسیده. دلش آشوب است. یک دسته زن دارند توی دلش رخت می‌شویند. رخت سیاه. رخت عزا. 

با چشم‌های نگران از پشت عینک به همسرش نگاه می‌کند: «دو روز شده یک زنگ خشک و خالی نزده. توی سرم بازار مسگراست. توی دلم قیامته. چیکار کنیم سیدحسین؟» سیدحسین، اما آرام است. نشسته رو به ایوان، یک جلد بیدل دهلوی گرفته دستش دارد از مقام صبر می‌خواند: «هرکجا صبر ضعیفان پای طاقت افشرد/ شیشه‌ها بریکدگر جهد صدا خواهد شکست....»

 از نیمه‌های تیرماه گذشته. این چه وقت رعدوبرق و باران است؟ ابر‌های سیاه از سمت غرب، آرام آرام می‌آیند حوالی خانه آقای جودی. باد، جوری در و پنجره‌ها را به هم می‌کوبد انگار می‌خواهد زبان باز کند. از چشم‌های مادر، اضطراب کمانه می‌کند رو به آسمان. باران گرفته است. هنوز بغض آقای جودی نشکسته که می‌بیند آن سوتر، رو به حرم امام رضا (ع)، رنگین کمان زیبایی پهن می‌شود وسط آسمان. دلش آرام می‌گیرد: رضا برضائک و بعد از خانه بیرون می‌زند. مادر مانده با گوشی توی دستش که سیدمهدی دارد برای هزارمین بار می‌گوید: اگر برنگشتم سیاه نپوشید. اگر هم گریه می‌کنید برای حضرت زینب (س) باشد.

دوم/ پس از باران

سیدحسین عادت دارد صبح‌ها برود پارک قدم بزند. صبح پس از باران است. خیال طوفان و رنگین کمان رهایش نمی‌کند. هنوز دارد توی دلش به نشانه‌ها فکر می‌کند که تلفن همراهش زنگ می‌خورد. از همان زنگ‌هایی که هزار نفر بیخ گوش آدم می‌گویند، اتفاق، افتاده است. صدا، سراغ سیدمهدی را می‌گیرد. در حالی که یک دسته مرغ سرکنده توی دلش بی قراری می‌کنند، می‌گوید: «ما دو روزی می‌شود بی خبریم...». 

تماس را که قطع می‌کند، انگار تمام تکه‌های پازلش کامل شده باشد، با دست‌های لرزان بار دیگر شماره ناشناس را می‌گیرد: «ما خودمان راهی اش کردیم. خودم از زیر قرآن ردش کردم. به ما بگویید. آنکه غمش را می‌دهد، صبرش را هم می‌دهد.» صـــدا، حــــــالا انگار دیگر راه نفسش باز شده است. می‌گوید: «بله آقای جودی، سیدمهدی بـــه آرزوی خودش رسیده. می‌خواهیم بیاییم منزل شما برای عرض ادب و تسلیت و تهنیت..» دیگر باقی کلمات را نمی‌شنود. صدا، دور و دورتر شده. به همسرش فکر می‌کند و بعد با دست‌هایی که از فرط اندوه می‌لرزد رو می‌کند به آسمان و زیر لب ملتمسانه تکرار می‌کند: ربِّ اشْرَحْ لی صَدری و یَسِّرْ لی أمری و احْلل عُقدةً مِنْ لسانی یَفقَهوا قَوْلی.

سوم/ طوفان

حالا دیگر همه چیز تمام شده است. مراسم تشییع و خاک سپاری را از سر گذرانده اند و سیدمهدی جایی در گلزار شهدای بهشت رضا (ع) مشهد، آرام گرفته است. مادرش مانده با گیسوانی که یک شبه به برف نشسته و یک خانه خاطره، که به هرکجایش دست می‌کشد، ردی از اوست. یک گروه از فرماندهان و نظامی‌ها آمده اند خانه شان. عین همان روزی که آمدند نشستند روی همین مبل‌ها گفتند: شهدا، بندگان نظرکرده خدایند. این شهید هم چنین بود و چنان که مادر سیدمهدی با چشم‌هایی ســـــــــــــــــــــــــرخ و مبــــــــــــهوت خیره ماند به دهان زنی که می‌گفت: «برادر من هم شهید شده مادر...». 

حالا دوباره آمده بودند از صبر و استقامتشان تقدیر کنند، بگویند خدا اجرتان بدهد. صدا‌ها در سر مادرش گنگ بود و می‌خواست این تعارفات را بگذارند کنار. بگوید: «چرا هرگز اجازه ندادید برای آخرین بار صورتش را ببوسم؟ من آخرین بار از پشت پنجره اتوبوس تماشایش کرده بودم. روا نبود این طور از هم دل بکنیم. پدر سیدمهدی، اما همچنان صبور و محکم، بار بیان تلخ‌ترین‌ها را به دوش می‌کشید: «کاتیوشا میدانی چیست؟ یک جور توپخانه سیار است. یک راکت انداز که وقتی شلیک می‌کند می‌تواند نیم کیلومتر فضا را به آتش بکشد. 

کاتیوشا را شلیک می‌کنند برای حملات روانی. برای وحشت دشمن. برای ایجاد آتش گسترده‌ای که جبهه مقابل را وادار به عقب نشینی کند. کاتیوشا اصلا سلاح نفرزن نیست.» بعدهمین طور که به سختی آب دهانش را قورت می‌دهد می‌گوید: «کاتیوشا اگر به آدم بخورد، شرحه شرحه می‌کند. عین گلوله‌ای به شیشه ای. سیدمهدی ما، با شلیک کاتیوشا شهید شد. نیم تنه بالایی اش هزارپاره شد. جای بوسیدن نداشت واِلا من کمتر از تو، بی تاب بوییدنش نبودم. سری نبود. تنی نبود. دستی نبود.»

 و از این جای روایت به بعد، تمام خانه آقای جودی با میهمان هایش به گریه افتاده بود. مادر سیدمهدی، مدام لب می‌گزید و چادر به صورت می‌کشید. نمی‌خواست حرف پسرش زمین بماند. گریه‌های بلندش را در سینه دفن کرده بود و مدام به سفارش امام رضا (ع) اشک هایش را تقدیم اباعبدا... می‌کرد: یَا بنَ شَبیبٍ، إن کُنتَ باکِیا لِشَیءٍ فَابکِ لِلحُسَینِ... پس از آن بیستم تیرماه ۱۳۹۶ بود که پدر و مادر سیدمهدی هرگاه به روضه‌های علی اکبر سیدالشهدا می‌رسیدند، جور دیگری بی قرار می‌شدند و آه از آن لحظه که روضه خوان می‌خواند: جوانان بنی هاشم بیایید/ علی را بر در خیمه رسانید.

«سفیر ثامن»

سیدمهدی جودی ثانی از جمله شهدای ارتش جمهوری اسلامی ایران در نبرد نیرو‌های مقاومت اسلامی برابر داعش در سوریه بود که در ۱۲ تیرماه سال ۱۳۶۲ در درگز متولد شد و در ۲۰ تیرماه ۱۳۹۶ در حلب سوریه به شهادت رسید. «سفیر ثامن»، اثری به قلم سمانه خاکبازی در قالب یک زندگی نامه داستانی، سرگذشت این شهید مدافع حرم است که ابــــعــــاد شخــــصیتی مـــخـــتـــلـــف او را به رشته تحریر درآورده است.

گزارش خطا
ارسال نظرات
دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تائید توسط شهرآرانیوز در سایت منتشر خواهد شد.
نظراتی که حاوی توهین و افترا باشد منتشر نخواهد شد.
پربازدید
آخرین اخبار پربازدیدها چند رسانه ای عکس
{*Start Google Analytics Code*} <-- End Google Analytics Code -->